GEINTJE

Als je tot de spelende leden behoort die vanaf het begin bij Troep betrokken was en nieuwe leden vragen “Hoe lang bestaan jullie eigenlijk” realiseer je je in eens dat jou verleden met Troep een andere is dan die van de vragenstellers.
Hoe zijn we begonnen? We waren een min of meer hechte vriendengroep. Vierden feestjes met elkaar, sommigen gingen met elkaar op vakantie, kortom deelden tot bepaalde hoogte lief en leed. Theater speelde geen enkele rol. Wel hadden een aantal van ons in het verleden toneel gespeeld en zo kon het gebeuren dat (Wie was dat nu ook alweer ?) iemand op een feestje riep “Zullen we een keer een toneelstuk opvoeren” ? Aan een echte toneelgroep oprichten werd niet meteen gedacht. De gedachte was meer, ja geinig gaan we gewoon doen en dan voeren we het op in het dorpshuis. Wisten wij veel dat bij de eerste uitvoering het dorpshuis tot de nok afgeladen zou zijn met publiek dat vooral benieuwd was hoe een aantal min of meer bekende dorpsgenoten het er af zou brengen. Voor het echter zover was moest wel een heleboel geregeld worden. Maar dan blijkt zo’n dorp goud waard. Alle deskundigheid en of enthousiasme was binnen Laag Soeren te vinden. Weinigen hadden ondertussen het idee dat e.e.a. uit zou groeien tot een serieus toneelgezelschap. Maar we vonden het leuk en hadden er lol in. De eerste voorstelling zal wel niet van een hoog artistiek en dramaturgisch niveau geweest zijn, maar het succes was overweldigend.
Dat smaakte naar meer. Vooral ook omdat we, zoals dat in toneelkringen heet, zoveel spelplezier ervaren hadden. Dus zullen we nog een stuk gaan spelen? Natuurlijk!!
Maar dan komt er ook een soort proces van institutionalisering op gang want er moet toch enige structuur komen. Okee, we maken dan wel een soort van bestuurtje, ja maar, hoe financieren we dat dan allemaal. (Huur repetitieruimte, opvoeringrechten van 200 euro per voorstelling, decorkosten etc.) Zouden we subsidie kunnen krijgen? Dan moet je een echte vereniging worden met statuten, ledenvergadering, enzovoort. Zo kon het gebeuren dat we min of meer tot onze verbazing een echt toneelgezelschap zijn geworden. We kozen de naam Troep niet zomaar. De dubbele betekenis van ons wat rommelige ontstaan en de Franse benaming voor een groep, meer speciaal een circus-of toneel groep (Troupe) vonden en vinden we nog steeds heel passend. Passend omdat we nog steeds ons best doen iets van die rommeligheid vast te houden. We willen toneelspelen en al het gedoe er om heen is niet echt leuk. Het lukt tot nu toe aardig om het “gedoe” er om heen tot een minimum te beperken. Wat bleef is het spelplezier gepaard gaande met een toenemende aspiratie het niveau van onze voorstellingen te verhogen. Dat betekende o.a. dat we besloten uitsluitend met professionele regisseurs te gaan werken en elke twee jaar weer een andere aan te stellen. Elke regisseur heeft een eigen manier van werken en onze ervaring is dat we juist door die verschillen veel leren. Het betekende ook discussie over de vraag wat voor soort stukken we wilden spelen en daarmee samenhangend de vraag in hoeverre we bij die keuze rekening moeten houden met de smaak van het publiek. We besloten dat we in principe elk genre wilden spelen, maar bepalend zou zijn de dat stukken interessant en of uitdagend moesten zijn.
Tot de dag van vandaag doen we het zo.
Zo is het gekomen.
Van toen naar nu.
Van een geintje naar serieuze amateurs met een passie voor theater.

Gerard van Eerde